Integracja

Kilka słów o integracji

W Polsce od 1989 roku mówi się o integracji dzieci z niepełnosprawnością z ich pełnosprawnymi kolegami co stanowi niejako uznanie prawa dzieci niepełnosprawnych do korzystania z tych samych form kształcenia, z których korzystają uczniowie pełnosprawni. Integracja to proces wspólnego uczenia się w szkołach masowych dzieci zdrowych razem z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Aby idea integracji w przedszkolu, szkole czy innych placówkach opiekuńczo – wychowawczych mogła w praktyce dostarczać wszystkim uczestnikom procesu edukacji, a więc dzieciom niepełnosprawnym i w pełni sprawnym, nauczycielom, rodzicom, środowisku – pozytywnych, wartościowych doświadczeń musi być starannie przygotowana.

W naszej szkole dzieci z niepełnosprawnością od 1993 roku mają możliwość wspólnego kształcenia się wraz z dziećmi zdrowymi. Taką możliwość zapewniają klasy integracyjne. Kształcenie i wychowanie dzieci                         z niepełnosprawnością traktowane jest jako integralna część procesu edukacji.

Zespoły klasowe liczą od 15 – 20 uczniów, w tym 1 – 5 uczniów niepełnosprawnych. W klasie integracyjnej pracuje dwóch nauczycieli – nauczyciel wiodący (nauczyciel przedmiotu) i nauczyciel ze specjalnym przygotowaniem  (pedagog specjalny), którzy wspólnie odpowiadają za całą klasę i na zasadach partnerskich współpracują ze sobą.

     Klasa integracyjna kształci umiejętność wykonywania pracy indywidualnie     i w zespole. Wszystkie dzieci w klasie integracyjnej realizują program szkoły masowej (identyczny, jak w klasach ogólnodostępnych). Program ten w przypadku dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych – w razie potrzeby  – jest na bieżąco dostosowywany przez pedagoga specjalnego, który kieruje się sugestią nauczyciela wiodącego, co do ważności i przydatności treści (szczególnie w klasach starszych). Realizowane treści dostosowane są do indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

          W nauczaniu integracyjnym wszyscy uczniowie, bez względu na swoje możliwości intelektualne i psychofizyczne pracują na lekcji w oparciu o ten sam temat współtworząc tym samym jednostkę lekcyjną, w stopniu zależnym od własnego rozwoju umysłowego.

Kształcenie integracyjne to pełna indywidualizacja procesu                 edukacyjno – wychowawczego pozwalająca na rozwój uzdolnień                      i zainteresowań  wszystkich dzieci oraz nowoczesne metody nauczania:

  • Metody aktywizujące;
  • Praca w grupach;
  • Innowacje pedagogiczne;
  • Programy autorskie.

        Założeniem oświaty integracyjnej jest stworzenie dzieciom możliwie jak najbardziej korzystnych warunków uczenia, uwzględniających poziom możliwości i specjalne potrzeby  uczniów w taki sposób, aby każde dziecko wykonywać mogło ten sam lub podobny rodzaj zadań dostosowany do swoich możliwości.

         Realizacja celów nauczania i wychowania służy usprawnianiu niezaburzonych funkcji fizycznych i psychicznych, korygowaniu nieprawidłowości rozwojowych, rozwijaniu uzdolnień uczniów, dlatego też  organizację pracy dydaktyczno-wychowawczej cechuje elastyczność form               i metod pracy dostosowanych do potrzeb i możliwości wszystkich dzieci.

        Dzieci z niepełnosprawnością kształcą przede wszystkim umiejętność czytania, pisania, liczenia oraz poprawnego wypowiadania się. Przyswajają wiadomości o przyrodzie, życiu społecznym, kulturze i niezbędne umiejętności dające możliwość uczestniczenia w życiu społecznym, kulturalnym                      i zawodowym. Ponadto dzieci uczą się współżycia w grupie, właściwego zachowania się w szkole i w domu, dbałości o porządek, o własne bezpieczeństwo. Celem pracy szkoły jest także stopniowe zapoznanie dziecka       z jego otoczeniem, szkołą, domem rodzinnym, miejscowością, w której mieszka, ze zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie w różnych porach roku, kulturze         i najważniejszych dziejach kraju.

Jeszcze jednym ważnym celem w pracy z dzieckiem z niepełnosprawnością  jest także troska o rozwój fizyczny oraz sprawność manualną.  

Proces dydaktyczny uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych wspierają zajęcia rewalidacji indywidualnej.

W ich zakres wchodzą następujące formy pracy dydaktycznej:

  • zajęcia logopedyczne,
  • zajęcia Integracji Sensorycznej – SI,
  • rehabilitacja,
  • zajęcia socjoterapeutyczne.

Niewątpliwie zaletami kształcenia integracyjnego są:

  • zaspokojenie indywidualnych potrzeb społecznych i edukacyjnych każdego dziecka;
  • zapewnienie każdemu dziecku poczucia bezpieczeństwa oraz akceptacji;
  • kształcenie pozytywnych cech osobowości;
  • kształcenie samodzielności uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych;
  • przygotowanie dzieci z niepełnosprawnością do życia w społeczeństwie;
  • opieka dwóch pedagogów;
  • mała liczebność grupy;
  • kontakt dzieci zdrowych z ich niepełnosprawnymi kolegami.

Wszystkie wartości jakie uda nam się wpoić dzieciom w dzieciństwie,                 z pewnością zaowocują w przyszłości. Szkoła bowiem powinna stanowić miniaturowy model społeczeństwa, a przecież każdy z nas chciałby żyć wśród ludzi mądrych, wrażliwych i tolerancyjnych.

OPINIE RODZICÓW UCZNIÓW PEŁNOSPRAWNYCH

NA TEMAT KSZTAŁCENIA INTEGRACYJNEGO

(analiza wyników ankiety)

– W klasie integracyjnej dzieci w naturalny sposób uczą się tolerancji, wrażliwości i wzajemnej akceptacji.

– Każde dziecko traktowane jest indywidualnie i uzyskuje właściwą pomoc od nauczycieli.

– W klasie integracyjnej  zapewniony jest odpowiedni poziom nauczania dzieci pełnosprawnych i dzieci z niepełnosprawnością.

– Dzieci pełnosprawne mogą w pełni rozwijać swoje zainteresowania               i zdolności.

– Z nauczania w klasie integracyjnej obie grupy (dzieci pełnosprawne               i z niepełnosprawnością) czerpią korzyści

w równym stopniu.

– Wszyscy rodzice dzieci zdrowych jeszcze raz posłaliby dzieci do klasy integracyjnej i zdecydowanie poleciliby tę formę kształcenia swoim znajomym.

–   „Nie zauważyłam żadnych wad w klasie integracyjnej, jestem bardzo zadowolona z poziomu kształcenia dziecka i z podejścia nauczycieli do mojego dziecka”.

– „Nauczanie dzieci niepełnosprawnych i pełnosprawnych,  uwzględniając indywidualny tok  nauczania,  jest na wysokim  poziomie .”

Skip to content